మొగ్గలు వికసించే చోటు
-డి. నాగజ్యోతిశేఖర్
ఆ చోటు
అనగానే వేల వర్ణాలు కలలై నన్నల్లుకుంటాయి!
ఆ చోటు రాగానే
వెన్నెలతీగలు వరమాలలై
చుట్టుకుంటాయి!
నిన్నేగా భారపు హృదయాన్నిక్కడ పాతిపెట్టాను…
నిన్నేగా కన్నీటి లోయొకటి
తవ్వాను!
ఏవీ ఆ ఆనవాళ్లు….
పూల ఋతువేదో
నా వేదనల్ని అపహరించింది!
వెన్నెల దీపమేదో
నా నవ్వులను వెలిగించింది!
గాయాలను మాన్పే అగరు పూల పరిమళమేదో
ఈ స్థలిలో దాగుంది!
గేయాలను కూర్చే
సాంత్వనవేణువేదో
ఈ చోటులో మాటేస్తుంది!
అందుకే
ఆ నిశ్శబ్ద జాగాలో నన్ను కుప్పగా
పోసుకొని….
తప్పిపోయిన తలపుల్ని వెతుక్కుంటాను!
నన్ను నేను తవ్వుకుంటుంటాను!
కలత రేయి తెల్లవారేలోగా….
నా శిరస్సు శిశిరం వీడిన
వనశిఖరమై మెరుస్తుంటుంది!
గుండె కవితై విరుస్తుంటుంది!
ఆ “అక్షరమొగ్గలు“వికశించే చోటు….
మీకూ తరచూ దర్శనమిస్తుంది కదూ….
అపుడు నాకూ మీ ఇంటి గ్రంథాలయ తోట నుండి ఓ గుప్పెడు
పరిమళాల్ని అరువివ్వండి!
మీ వెలుగుపూల గదిలో
నన్నో తేనెటీగై స్వేచ్ఛగా ఎగరనివ్వండి…!
నాదైన భ్రమర గీతమొకటి శక్తివంతంగా వినిపిస్తాను!
విశాల వినువీధిలో అక్షరాలను నక్షత్రాలుగా వెలిగిస్తాను!
****
Please follow and like us:
నాగజ్యోతిశేఖర్ వృత్తిరీత్యా ఉపాధ్యాయురాలు. అనేక కవితలూ, కథలూ వివిధ పత్రికల్లో ప్రచురింపబడ్డాయి. వీరి నివాసం మురమళ్ల, తూర్పుగోదావరి జిల్లా, ఆంధ్రప్రదేశ్.
ఎంత బాగా రాసావో కవిత.. జ్యోతి
Thank you very much
Soooooper dear
Thank you somuch
Literally nice expression.
Thank you very much Geetha madam garu