షార్ట్ ఫిలిం ( కవిత)
-సాహితి
భూమిప్పుడు చావు వాసనను
కమ్మగా పీల్చుకుంటుంది.
ఆకాశం, శవాల మౌన రోదనను
ఆశ్వాదిస్తుంది.
గాలి,మనిషిని వెక్కిరిస్తూ..
చోద్యం చూస్తుంది.
నిప్పు,నవ్వుతూ దేహాల్ని
ఆవాహనం చేసుకుంటుంది.
నీరు, నదుల్లో హాయిగా శవాలకు
చివరి స్నానం చేయిస్తుంది.
శిశిరం,శ్మశానాల్లో బతుకు ఆశల్ని
నిర్దాక్షిణ్యంగా రాలుస్తుంది.
దినమిప్పుడు ఆర్తనాదం తో మొదలై మృత్యుఘోషతో ముగుస్తుంది.
ఎవరెప్పుడు చావుగీతం రాసుకుంటారో తెలియనికాలమిది.
బిడ్డా.! జీవితం సీరియల్ కాదురా..!
ఇప్పుడో షార్ట్ ఫిలిం.
*****