She walks silently across the bridge…
As if she has caressed a flower with her delicate hands;
Or, has feathered a branch along her rosy cheeks…
The bridge whelms in Spring
Himself becoming a flower
And a greenish sprig…
After she crosses the bridge over
She looks back for a brief moment
And then swiftly marches ahead … her own way.
Enveloping that look around him like a rainbow
And gathering colourful skies around,
Wishing it were the end of his life
The bridge stands alone … resolutely.
వీడ్కోలు తరవాత
వొక వంతెన మీంచి నడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోతుంది ఆమె
ఇంకో పూవుని తన మెత్తని చేతులతో తాకినట్టు
ఇంకో రెమ్మని ఎరుపెక్కిన తన చెంపకి ఆనించుకున్నట్టు-
వొక వసంతంలో మునిగి తేలుతుంది వంతెన
తానే వొక పూవై,
ఆకుపచ్చ రెమ్మయి-
ఆ వంతెన దాటాక
వొక్క క్షణం ఆమె వెనక్కి తిరిగి చూస్తుంది
చకచకా వెళ్ళిపోతుంది తన దారిన తానై!
ఆమె చూపుని తన వొంటి మీద వలయంలా చుట్టేసుకుని
ఆ వలయమ్మీద ఆకాశాన్ని కప్పేసుకుని
ఇక్కడితో జీవితం అంతమైతే చాలని
మొండికేసి అలాగే నిల్చుంది వంతెన.