ఆమె ఒక ప్రవాహం (కవిత)

నీవు
నా ప్రపంచంలోకి
ఎప్పుడు సన్న సన్నగా అడుగులు
వేశావో తెలీదు కానీ

ఒక వెన్నెల వచ్చి తట్టినట్టు
ఒక వేకువ లేపి మనసిచ్చినట్టు
ఒక పూల తోట
అత్తరు వాసనలు నింపినట్టు
నా చుట్టూ తీయని పరిమళం నింపావు.

నాపై నీ కలల పిట్టలు వాలేవి
నాలో ఆరాధన వెలిగేది.

నడిచిన దూరాలు
ఎక్కిన కొండలు
గుండె లోతుల్లోంచి తడిచేసిన
దృశ్యాలు కళ్ళను తడుపుతూ
అలా కుదుపుతూ ఉండేవి.

కళ్ళలో వెలిగే దీపాలను చూసి
కన్నీళ్ళతో కౌగిళ్ళు 
తడిసిపోయేవి.

ఆరుబయట
కాల్వవెంట పడవల్లో ప్రవహించాం.

ఎన్ని జ్ఞాపకాలు
కురుస్తున్నాయి.

ఆనాటి వెన్నెల ఆకాశాన్ని
దృశ్యాలుగా పరుస్తున్నాయి.

మనసుకి తోడు మాట
మాటే నీవైనపుడు
ప్రయాణం నీవనుకున్నపుడు
జలపాతాలు జాలువారాయి.
మబ్బులు మల్లెల్ని కురిసి పోయాయి.

తపించే మనిషి కోసం
పరితపించే మనసుకోసం
గుండె ఎంతగా కొట్టుకుందో కదా..

అయినా నీవు లేవు
నీ ప్రపంచం లేదు
కాలం వేగంగా పరుగులెత్తింది.

చెరపలేని అనుభవాల్ని అనుభూతుల్ని
ఈదుకుంటూ
జ్ఞాపకాల్లోకి ప్రవహిస్తూ
ఆమె
అలా నిశ్చలంగా వుంది….!