నడక దారిలో(భాగం-43)

 

          చిన్న విషయాలకే ఆత్మహత్యలు చేసుకుంటున్న వాళ్ళని చూస్తుంటే అలా డీలా పడి వుంటే నేను ఎన్నిసార్లు చేసుకోవాలో అని అనుకుంటాను.

 

          ఒకరోజు స్కూల్ నుండి వచ్చి స్నానం చేసి కాఫీ తాగుతున్నాను. మా మరిదిపోయిన వార్త ఫోనులో. వెంటనే ఆఘమేఘాల మీద ఇద్దరం వెళ్ళాం. కేన్సర్ పేషెంట్ , అంతేకాక ఒళ్ళంతా అనేక అనారోగ్యాలతో పాడైంది. వెంటనే కార్యక్రమం చేయకుండా మర్నాటికి వాయిదా వేసారు. రాత్రంతా జంగమోళ్ళుకాబోలు వైనాలువైనాలుగా వర్ణిస్తూ ఏడుపు పాటలు, మధ్యలో తాగుడు, ఆ పరిసరాలన్నీ కంపుతోనూ, అపరిశుభ్రతతోనూ నిండి పోయింది. అదిగాక మరిది శరీరం నుండి కలుషరక్తం నవరంధ్రాలు నుండీ వెలువడు తుంది. నేను అక్కడ వుండలేని పరిస్థితి. కానీ తప్పలేదు. మా తోటికోడలు పుట్టింటి వాళ్ళు వచ్చాక అంత్యక్రియలు మొదలయ్యాయి. వీర్రాజుగారే చేసారు. ఆ పదిరోజులూ మొత్తం ఖర్చు అంతా మేమే పెట్టుకున్నాం. దశదిన కార్యక్రమంలో చేసేవి నాకు నచ్చక పోయినా మౌనంవహించక తప్పలేదు.

 

          చిన్నన్నయ్య పెద్దకొడుకు భార్గవ సివిల్స్ కి ప్రిపేర్ కావటానికి వచ్చాడు. క్రితం సారి విజయనగరం వెళ్ళినప్పుడే  “పరీక్షలు కాగానే నీదగ్గరకు భార్గవని పంపించేస్తాను. ఏం చేయాలనుకుంటున్నాడో కొంచెం కనిపెట్టి చూసుకో ” అని అన్నయ్య చెప్పాడు. రోజంతా పుస్తకాలు చదువుతున్నాడు కానీ సివిల్స్ కి పనికొచ్చేవి చదువుతున్నట్లు కనిపించ లేదు. కొన్ని రోజులు దిల్ సుఖ్ నగర్లో ఏదో కోచింగ్ సెంటర్ లో ఫేకల్టీగా జాయిన్ అయ్యానని చెప్పాడు. నేను టిఫిన్, కూరా పప్పు చేసి నా మట్టుకు అన్నం వండుకునే దాన్ని. వీర్రాజు గారు తర్వాత వాళ్ళిద్దరికీ అన్నం వండేవారు. పదింటికి టీ కూడా ఇద్దరికీ చేసేవారు. నేను సాయంత్రం స్కూల్ నుండి వచ్చేసరికి ఒక్కొక్కసారి టీ కప్పులు మంచం దగ్గరో పుస్తకాల షెల్ఫ్ మీద ఈగలువాలుతూ ఎండిపోయి వుండేవి. డైనింగ్ టేబుల్ మీద కూడా ఎక్కడివక్కడే వుండేవి. వీర్రాజగారికి భోజనం అయ్యాక మిగిలినవి ఫ్రిజ్ లో పెట్టేసే వారు. భార్గవకి అలవాటు లేక వదిలేసే వాడు. అలసిపోయి వచ్చిన నాకు చికాకూ, కోపం వచ్చే సేది. ఆ పిల్లాడిని అనలేక ఆయన పైనే వెళ్ళగక్కేదాన్ని.

 

          ” సివిల్స్ కి ప్రిపరేషన్ అన్నాడు కదా వివేకానందుడు, రామకృష్ణ పుస్తకాలు చదువు తున్నాడు. ఒకసారి వాణ్ణి మందలించు ” అన్నారు ఒకసారి.

 

          “అనకుండా ఆయన మంచివాడనిపించుకోవాలి. అని నేను చెడ్డదాన్ననిపించుకో వాలా” అని మనసులో అనుకుని వూరుకున్నాను.

 

          తర్వాత్తర్వాత నాకు మానసికంగా కూడా ఒత్తిడి, కోపం పెరిగి అవి అణచుకోవటంతో రక్తస్రావం ఎక్కువగా వుండేది. ఇక నా ఆరోగ్యం మీద శ్రద్ధ పెట్టాల్సివచ్చింది. ఇంటికి దగ్గర్లోనే ఉన్న జయా నర్సింగ్ హోంలో చూపించుకున్నాను. చాలా పరీక్షలు చేసి హిస్టరెక్టమీ చేయించుకోవాలన్నారు.

 

          అయితే కనీసం ఒకనెల అయినా బరువులవి ఎత్తకూడదు. ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు. వెంటనే పెద్దక్క తాను సాయం వస్తానని చెప్పింది. ఆమెతో పాటూ చిన్నక్క, మా చిన్న ఆడపడుచు కూడా వచ్చారు.

 

          మేజర్ ఆపరేషన్ కావటం వలన జనరల్ అనస్థీషియా ఇచ్చారు. ఎందువలనో ఆపరేషన్ తర్వాత సాయంత్రానికి కూడా స్పృహలోకి రాలేదు. అంతేకాక బీపీ పెరిగి పోయింది. దాంతో అనెస్థీషియన్ కంగారు పడి మెలకువ తేవటానికి ప్రయత్నాలు చేయగా చేయగా అప్పటికి మామూలుగా స్పృహలోకి వచ్చాను. వారంరోజులకి డిస్చార్జ్ చేసారు. పెద్దక్క కూతురు శ్రీదేవి కూడా వచ్చి రెండు రోజులు సాయంగా వుంది. నేను ఇంటికి వచ్చాక నాలుగైదు రోజులకి అందరూ వెళ్ళిపోయారు.

 

          సివిల్స్ పరీక్ష అని పేపర్లో చూసాను. కానీ భార్గవ పరీక్ష రాయటానికి వెళ్ళలేదు. ఏవో పుస్తకాలు చదువుతూ కూర్చున్నాడు. నేను భరించలేక పరీక్ష గురించి అడిగాను. విద్యా వ్యవస్థ గురించి కామెంట్ చేసాడు. ఆ ఏడాదే నోబుల్ ప్రైజ్ పొందిన అమార్త్యసేన్ గురించి అతను ఎన్నాళ్ళు ఖాళీగా వుండి తర్వాత నోబల్ స్థాయికి చేరాడో చెప్పాడు.

 

          ” వాళ్ళ సంగతి సరే మీ నాన్న ఏ స్థాయి నుంచి ఎదిగి  ఎంత కష్టపడి మిమ్మల్ని ఇంత మంచి చదువు చెప్పించాడో గుర్తుంచుకో. ముందు మీ నాన్న మీద ఆధారపడ కుండా కొంతకాలం బ్రతకటానికి సరిపడా సంపాదించి, తర్వాత నువ్వు ఏం చేయాలను కున్నావో అది చేసుకో ” కొంచెం సీరియస్ గానే అన్నాను.

 

          ఏమనుకున్నాడో సాయంత్రం తన సామాను తీసుకుని వెళ్ళిపోయాడు. అయితే ఇంట్లో ఏం చెప్పాడో తెలియదు. అప్పటి నుండి చిన్నన్నయ్య నుండి ఉత్తరాలు ఆగి పోయాయి. నేను రాసినా సమాధానం లేదు. వీర్రాజుగారు రాసినా సమాధానం లేదు. ఇంక ఊరుకోలేక నేను వివరంగా అన్ని విషయాలూ రాసి ‘ పిల్లల బాగు కోరుకునే టీచర్ని. నాకు పల్లవి ఎంతో వాడూ అంతే. అందుకే పరీక్ష రాయటానికి వచ్చినవాడు పక్కదారి పడుతున్నాడేమోనని మందలించాను. నేను ఎక్కువ చనువు తీసుకుని మందలిం చాననుకుంటే మన్నించు.’ అని వుత్తరం రాసాను. దానికి కూడా సమాధానం లేదు. నాకు మనసు చాలా నొచ్చుకుంది.

 

          వీర్రాజుగారి సాయంతో యథావిధిగా పనులు చేసుకుంటున్నాను.పెట్టిన నెలరోజుల సెలవు పూర్తి చేసుకుని లాస్ట్ వర్కింగ్ రోజు తిరిగి స్కూలుకి వెళ్ళాను. తర్వాత ఎలాగూ వేసవి సెలవులే కనుక నేను రెస్ట్ తీసుకోవచ్చును.