బొమ్మల్కతలు-29

          సిద్ధార్థ ఇంజనీరింగ్ కాలేజి, విజయవాడ – మరవలేని, మరపురాని నా ఒంటరి పెయింటింగ్ పయనానికి నాంది. అప్పటి వార పత్రికల్లోని కథలు, సీరియల్స్, నవలలు, వాటిల్లోని బొమ్మలు ఎంతో మందిని ప్రభావితం చేస్తున్న, చేసిన రోజులవి. అప్పటికి నేనూ కొన్ని తెలుగు నవలలు చదివున్నా కానీ, “యండమూరి వీరేంద్రనాథ్” గారి “వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల” నవల గురించి వినటమే తప్ప ఇంకా చదవలేదు. మా హాస్టల్ లో కొందరు కాలేజి పక్కనే ఉన్న “తాడిగడప” లో ఒక చిన్న షాప్ నుంచి నవలలు రెంట్ కి తెచ్చి చదువుతూ ఉండేవాళ్ళు. అలా ఒకసారి ఎవరో తెచ్చిన ఈ నవల చేతులు మారుతూ నా చేతికొచ్చింది. ఓ మధ్యాహ్నం మొదలు పెట్టి ఏకబిగిన చదవటం పూర్తి చేసినా పూర్తిగా అందులో నుంచి బయటికి రావటానికి చాలా సమయం పట్టింది. చాలా రోజులు ఆ నవలలోని సన్నివేశాలు నున్ను వెంటాడుతూనే ఉండిపోయాయి. ఏ పత్రిక అయినా, నవల అయినా అక్షరాలకన్నా నేను మొదట చూసేది మాత్రం అందులోని బొమ్మల్నే. చదవక ముందు ఆ నవలపైన చూసిన ముఖచిత్రానికీ, చదివాక పరిశీలించి మరీ మరీ చూసిన అదే ముఖచిత్రానికీ తేడా మనసు మాటల్లో చెప్పటం చేతకాని అప్పటి నా ఆ అనుభూతి నాతో ఆ బొమ్మని వేయించింది. “వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల” – పొందికైన ఈ రెండు పదాల కి ఆర్టిస్ట్ “చంద్ర” గారు వేసిన ఆ బొమ్మ అంతే పొందికగా కుదిరింది అనిపించింది. ఆ కథా, కథనం నన్నెంతగా కదిలించాయో, ఆ ముఖచిత్రమూ అంతగానే కదిలించింది.

 

          ఇప్పుడు మార్కెట్ లో దొరికే ఈ నవల కొత్త ప్రింట్ ముఖచిత్రం బొమ్మ అలానే ఇంకెవరో వేసినా “చంద్ర గారు” వేసిన బొమ్మంత అందంగా మాత్రం లేదు. నా జ్ఞాపకాల్లో నిలిచిన అప్పటి ఈ నవల ముఖచిత్రం తర్వాతెక్కడా కనిపించలేదు. రీప్రింట్ కి వేసిన ముఖచిత్రం ఒరిజినల్ “చంద్ర” గారు వేసిందైతే కాదు, ఆ ఫీల్ కూడా రాలేదు. ఆర్టిస్ట్ “చంద్ర” గారు అంటే నా మదిలో మెదిలే అతికొద్ది బొమ్మల్లో ఇది ఒకటి. దీనికి ముందు ఇంటర్మీడియట్ లో ఉన్నపుడు “చంద్ర” గారు వేసిన ఒక బొమ్మ అచ్చుగుద్దినట్టు వేశాను, కాలంతో ఎక్కడో కనపడకుండా వెళ్ళి పోయిన ఆ బొమ్మే మొదటిది.

 

          తెలుగు అక్షరానికే కాదు, తెలుగుదనానికీ వన్నెలు అద్దిన అందరి అభిమాన ఆర్టిస్ట్ “బాపు” గారు మెచ్చిన ఇప్పటి తరం ఆర్టిస్ట్ “అన్వర్” గారు, పదిహేనేళ్ళక్రితం నా బ్లాగ్ లో నా ఈ “వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల” బొమ్మని చూసి, “ఆ గడ్దం కింది వంపుని ఒడిసి పట్టటం అంత సులభం కాదు గిరిధర్ గారూ!” అంటూ చేసిన వ్యాఖ్య నా ఈ బొమ్మకి లభించిన ఒక గొప్ప కితాబు. “చంద్ర” గారి “డెబ్బయ్యవ” పుట్టినరోజుకి “ఒక చంద్రవంక” అన్న టైటిల్ తో ఆర్టిస్ట్ “అన్వర్” గారు పూనుకుని  ప్రచురించిన పుస్తకంలో “ఒక చెరగని ముద్ర చంద్ర” అని చంద్రగారి బొమ్మలతో నాకున్న అనుభవాల్ని నెమరువేసుకుంటూ నేను రాసిన వ్యాసానికి ఓ రెండు పేజీలు చోటు దక్కటం నా బొమ్మలు నాకందించిన వరం. ఆ వ్యాసం లోని ఆఖరి వాక్యం – “ఆయన ఎరుగని ఆయన కోట్లాది అబిమానుల సమూహంలో ఒక గిరిధర్”. కానీ అది ప్రచురణ అయిన తరువాతి సంవత్సరం అదే ఆర్టిస్ట్ “అన్వర్, “మోషే దయాన్” గార్లతో కలసి 2017 లో హైదరాబాదులోని “చిక్కడపల్లి” లో నివాసం ఉంటున్న “చంద్ర” గారి ఇంటికి వెళ్ళి ఆయనతో రెండు గంటలపాటు ముచ్చటించిన నా అనుభవం, “చంద్ర” గారి బొమ్మలతో నాకున్న నా రెండు బొమ్మల ఫలితమే అన్న బలమైన నా విశ్వాసం. ఆయన ఎరుగని ఆయన కోట్లాది అబిమానుల సమూహంలో ఆ రోజు నన్నెరిగిన ఆ “పున్నమి తెలుగు వెన్నెల చంద్రుడు” తనచేత్తో ఒక కాపీ నాకివ్వగా, మీ సంతకం పెట్టివ్వండి చంద్రగారూ, పదిలంగా దాచుకుంటాను అని నేనడగ్గా, నేను ఆయన పక్కన కూర్చుని చూస్తుండగా స్వయంగా నా కోసం ఆ పుస్తకంలో “‘గిరి’ కి చంద్రుడు” అని రాసి నా చేతికివ్వటం ఈ జన్మలో నా బొమ్మల పుణ్య ఫలం.

 

          ఇపుడున్నంతగా కమ్యూనికేషన్ వసతులు లేని ఆ రోజుల్లో హైదరబాదులో ఎంత కష్టపడినా ఒక్క అభిమాన ఆర్టిస్ట్ నైనా కలిసే అవకాశమే రాలేదన్న “చిన్న బాధ” ఆ రోజు “చంద్ర” గారిని కలిశాక కాస్తంత తీరింది. అదీ నాకు పరిచయం అయిన ఇప్పటి తరం గొప్ప ఆర్టిస్ట్ లు “అన్వర్ గారు”, “మోషే దయాన్ గారు” తో కలసి వారి సమక్షంలో “చంద్ర” గారిని కలవ(గలగ)టం.

 

          ఆ రోజు వారి ముగ్గురితో కలిపి గడిపిన సమయం ఎప్పటికీ అపూర్వం. గడచిన కాలంలో వెలుగు చూడని నా బొమ్మల అనుభవాల అనుభూతుల్లో ఈ “వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల” అందించిన అనుభూతి ఎప్పటికీ ఓ ప్రత్యేకం…