గూడు చెదరి వీడి పోదామనను కున్నప్పుడాచెట్టు
కనులు చెదిరే రంగులతో …
మనసు పొంగే హంగులు
వడలంతా నింపుకుని
వయ్యారంగా ఆగమని
ఆకుల కన్నులతో అలవోకగా సైగ చేస్తుంది !
చూరు మీద ఆకులు రాలి
ఆకాశం కనిపిస్తున్నప్పుడు
కదలిపోదామిక అని గాఢంగా నిట్టూర్చినప్పుడు
తారలు కుట్టిన ఆకాశం
కప్పుమీద దుప్పటిపరచి
తళుకులీనుతూ మురిపిస్తుంది !
నిరాశనిండిన మనసుతో
నాదిక ఈ స్థానం కాదనుకుని
తెల్లారగానే వీడ్కోలు తీసుకుందామని
గట్టిగా అనుకుని నిద్రలేచీ లేవగానే
వెలుగుకిరణమొకటి
నా గుడిసెలో దూరి
ధైర్యానికి భాష్యం చెబుతుంది !
వరదనీటిని చూసి వలస పోదామంటే
వద్దు వద్దంటూ అలలు
ఆర్తిగా కాళ్ళని చుట్టేసుకుంటాయి !
ప్రకృతంతా సద్దుమణిగి పడక వేసినప్పుడు
సవ్వడి లేకుండా సాగిపోదామంటే
పేరు లేని పక్షి ఒకటి చెట్టుపై చేరి
చెలికాడా నేను లేనా నీకై
అంటూ శోకారాగమొకటి ఆలపించి ఆగి పొమ్మంటుంది
ఇన్ని బంధాలు వదలి ఎక్కడకి సాగగలను నేను !
నా ఆశల తీరం .అనురాగ సీమ ఇదే కదా …
ఇక్కడే ఆగిపోతాను నా మమతల కుటీరంలో
వెన్నెలని గ్రోలుతూ ….