మోగని తీగ వెనుక
ఆగిందా? ఆగి ఉందా?
అని పిలుపు కోసం వెతుకులాట.
ప్రతీ వాగ్దానపు కర్ర మీద
ఒక ఆశాలత పాకించి పొంగిపోయిన మనసు
తీగకు అల్లుకునే గుణం ఉంటుంది
మంచు పేరుకుపోయాక మాత్రం
వసంతం వచ్చేదాకా వేచి చూడాలి .
పదాలు పై తొడుగులు,
చెప్పీ,చెప్పక కొన్ని భావాలు దాచి పెడతాయి
తాబేలు పెంకు వెనక దాక్కుంటుంది!
అవకాశం ఉంటే ఇదే బ్రతుకు
ఇలాగే గడుపుతావా?
అవునేమో! కాదేమో!
గడియారం కేసి చూస్తూ
వెలుగు పారబోసినందుకు
కాలం ఏడాది చివర్లో
ఓ సారి గుచ్చి వెళ్ళిపోతుంది
ఉన్న చోటు పదిలం
అని తెల్లవెంట్రుక నవ్వుతూ చెప్పింది.
మూగబోయిన గొంతులన్నీ
మరుపు పొరల్లోకి జారిపోతాయి.
రోజూ వచ్చే బంధువు ఉదయపు కాఫీ
శుక్లాలు తీసేసిన గాజు కళ్ళతో
నీలం,నలుపు వేలాడదీసిన
విశాలమైన ఆకాశంలోకి
కాళ్లు నడుచుకుంటూ వెళ్తాయి.
నాకు శ్రీమతి Dr శైలజ గారు వ్యక్తిగతంగా తెలుసు .వారు మృదు స్వభావి ,సహృదయులు ,సున్నిత మనస్కులు ,స్నేహశీలి కూడా …వారికి స్థాయీ బేధాలేవీ వుండవు .నేను నా పుస్తకం మణిబాబు గారి ద్వారా పంపించి పుస్తక ఆవిష్కరణకు ఆహ్వానిస్తే అనివార్య కారణాల వల్ల రాలేక పోయినా నా పుస్తకంపై తమ అభిప్రాయాన్ని ,అభిమానాన్ని ఆడియో గా రికార్డు చేసి పంపారు .నేనేమాత్రం పరిచయం లేక పోయినా .అంతటి సహృదయులు నన్ను “తమ్ముడూ” అంటూ ఆప్యాయంగా పిలిచే ఈ డాక్టరమ్మ గారు .
కవిత అద్భుతమైన వ్యక్తీకరణతో అజరామరంగా ఉంది .చిన్న చిన్న పద ప్రయోగాలు చక్కగా రాశారు .ముఖ్యంగా
” గడియారం కేసి చూస్తూ
వెలుగు పారబోసినందుకు
కాలం ఏడాది చివర్లో
ఓసారి గుచ్చి వెళ్లిపోతుంది” ఈ వాక్యాలు మరీ మరీ బాగున్నాయ్ .కవయిత్రి డా.శైలజ గారికి కవితను ఆమోదించిన Dr.కె గీత గారికి నమస్కారం.ధన్యవాదాలు …
రత్నాకర్ పెనుమాక
Thankyou very much Ratnakar garu.