A Poem A Month -1 A Plot of Mushrooms (Dr K.Geeta)

A Plot of Mushrooms

Telugu Original : Dr K. Geeta

English Translation: Nauduri Murthy

A filament of white hair

flashes on my forehead

rather disconcertingly…

Like a ripened leaf

grazing against the branch,

Like, say, for the first time

the cruel Fall setting in rather too early…

the cracking sounds of aged dry branches

reverberate somewhere within me…

A new pain aches sitting heavy on the head

at the thought of  the year turning new.

Strange!

The childhood yearning of

growing big soon

grows like wart under eyes

Against the will now.

I can’t recall to have cast

the seeds of age on my cheeks.

Are these the very lofty shoulders

that coolly bore the melting age once

without a flinch?

What a pity! They are earth-bound now!

What a time Childhood was!

There were no masks.

No fears.

Nor worries about the upcoming years.

Like these days

one never saw somebody else in the reflection

standing before the mirror;

Nor had to be conscious about his crown.

The second half of life

had become a whitethorn pricking overhead.

Know not what it feeds on

– it twins up overnight

however carefully

the weed is pruned meticulously everyday…

and the head had reduced to a plot of mushrooms

by the end of the year.

The forehead had become

a long desert of undulating sand dunes.

Oh! I must be crazy.

Can a yacht travel back in a gushing stream?

Can the head fail to ripe because mind did not?

How nice it would be

if there are dyes for the mind like we have for the head!

As time approaches

doubling up to devour

We need some new life-prisms now

to disperse white ray to colourful spectra.

We need some exotic spectacles

That can show both sides of the coin.

***

పుట్టగొడుగు మడి

-డా||కె.గీత

నుదుటి మీదకొక తెల్ల వెంట్రుక

చికాగ్గా-

పండుటాకు కొమ్మను

ఒరుసుకుంటున్నట్లు-

శిశిరం మొదటిసారి

నిర్దయగా తలుపు విరుచుకు పడుతున్నట్లు

నాలో ఎక్కడో పెళపెళా

కొమ్మలు విరిగిపోతున్న చప్పుడు

కొత్త సంవత్సరం వస్తుందంటే

కొత్త బాధేదో నెత్తిన తడుతూన్నట్లుంది

ఎప్పుడు పెద్దవుతామా

అన్న చిన్నప్పటి

ఎదురుచూపు కళ్ల కాయలు

కళ్ల దిగువన వద్దన్నా మొలుస్తున్నాయిపుడు

అదేం విచిత్రమో!

ఎప్పుడూ చెంపలపై వయసు విత్తనాలు

జల్లినట్లు జ్ఞాపకం లేదు

కరిగి కన్నీరయ్యే

కాలాన్ని నిబ్బరంగా మోసిన

మేరు గంభీర భుజాలేనా ఇవి?

ఇప్పుడు నేలవైపు చూస్తున్నాయి?!

చిన్నప్పుడే నయం

ముసుగులుండేవి కావు

భయాలుండేవి కావు

కొత్త సంవత్సరపు బాధలుండేవి కావు

అద్దం ముందు నిల్చుంటే

ఇప్పటిలా

మరెవరో కనిపించేవారు కారు

తలమీద ఏముందో తడుముకోవలసిన అవసరం ఉండేది కాదు

జీవితపు రెండో భాగం

నెత్తిన తెల్లగా గుచ్చుకునే ముల్లయ్యి మొదలయ్యింది

ఏం ఎరువు పడుతూందో గానీ

నిద్రపోయి లేచేసరికి కవలలు పుట్టుకొస్తున్నట్లు-

రోజూ పనిగట్టుకుని

కలుపునేరి పారేస్తున్నా

సంవత్సరం గడిచే సరికి తలంతా

పుట్టగొడుగు మడయ్యింది

నుదురు ఎగుడు దిగుడు తిన్నెల ఇసుక ఎడారి అయ్యింది

అయినా నా పిచ్చి గానీ

ప్రవాహం లో నావ వెనక్కి ప్రయాణిస్తుందా!

తలపు పండకున్నా తల పండక మానుతుందా!

తలకు రంగున్నట్లు

మనసుకీ రంగుంటే ఎంత బావుణ్ణు

కాలం గబ గబా

మింగడానికి వస్తున్నా

తెల్లదనాన్ని మళ్లా రంగుల్లో విక్షేపించడానికి

కొన్ని కొత్త జీవిత పట్టకాలు కావాలిప్పుడు

నాణానికి రెండు వైపులూ చూపించే

సరికొత్త కళ్లజోడు కావాలిప్పుడు.

*****

(“సారంగ” ప్రచురణ)