అగ్నిశిఖ –కె.రూపరుక్మిణి నువ్వు ఏమి ఇవ్వాలో అది ఇవ్వనే లేదు తనకేం కావాలో తాను ఎప్పుడూ చెప్పనే లేదు..! నువ్వు అడగనూలేదు ..! నీలో నీతో లేని తనకు ఏమివ్వగలవు? కొసరి తీసుకోలేని ఆప్యాయతనా..!కోరి ఇవ్వలేనితనాన్నా.!మురిపెంగా పంచలేని లాలింపునా.!నిశీధిలో కలిసిపోయిన ఆమె చిరునవ్వునా..!!ఏమివ్వగలవు..?? ఎప్పుడైనా గమనించావా.. ఆమెని ఆ చిలిపికళ్ళలోని… లోతైన భావాన్ని….వర్షించలేని మేఘాలని.. ఆ మాటలలో కలవరపాటుని నిన్ను ఎడబాయలేక […]
Continue Reading
నువ్వెక్కడ -లావణ్యసైదీశ్వర్ సమానత్వం మాట అటు ఉంచుచట్టసభలో కాలుమోపేందుకైనా నీకిక్కడ అనుమతి పత్రం దొరకదునువ్వెంత గొంతు చించుకున్న హుక్కులు తగిలించుకున్న కాగితపు ముక్కలనుండి నీ ధిక్కారస్వరం బయటకు వినపించదు.. చూపుడువేలు మీది సిరాచుక్కలో నిన్ను కోల్పోయిన నీ నీడ లింగవివక్ష వలలో చిక్కుకుపోలేదా..సాధికారతకు అర్దం చెరిపిన నిఘంటువులో నిన్ను నిన్నుగా ఖైదు చేయలేదా.. రాజకీయం ఎప్పటిలాగానే రంగులు మార్చుకుంటూ పాత ఎజెండాల మీద పల్చగా పరుచుకుంటుంది..దరిలేని ప్రవహామదినిస్సహాయంగా కరిగిపోతున్న నీ పేరిక్కడ ఏవ్వరి తుది తీర్పులోనూ వినిపించదు..అసంకల్పితంగా కొన్ని చేతులు మాత్రం […]
Continue Reading
నదిని నేనైతే -నస్రీన్ ఖాన్ ప్రపంచమంతా నా చిరునామా అయినప్పుడు నా ప్రత్యక్ష అంతర్థానాల కబుర్లెందుకో ఈ లోకానికి? అడ్డుకట్టలు ఆనకట్టలు నా ఉత్సాహ పరవళ్ళు నిలువరించాలని చూసినా పాయలుగా విస్తరించడం తెలుసు వాగులూ వంకలూ పిల్ల కాలువలుగా ప్రవహించడమూ తెలుసు పుట్టుకతోనే ఉనికి ప్రకటించుకునే నేను ముందుకు సాగేకొద్దీ జీవరాశులెన్నింటికో ఆలవాలమౌతాను సారించిన చూపంత పచ్చదనం పశుపక్ష్యాదుల దాహార్తి తీర్చే చెలిమ నా ప్రతిబింబమైన ప్రకృతి నాలో చూసుకుంటూనే ముస్తాబై పరవశిస్తుంది అలసట ఎరుగని పయనం […]
Continue Reading
పేండమిక్ అమ్మ -రాజేశ్వరి దివాకర్ల సూర్యుని తూరుపు కిటికీ తలుపుల వారకు పరచుకున్న నీడలన్నింటిని గరిక చీపురు కట్టతో చిమ్మేసి జన వాసాల వీధులను శుభ్రం చేసేందుకు విస విసల చీరకుచ్చిళ్ళను నడుం చుట్టుకు బిగించేసి వచ్చేసింది విధులకు ఏమాత్రం తప్పని పుర సేవకి పెద్దమ్మ పేండమిక్ అమ్మ. ఎరుపు విచ్చిన వెలుగులో తెలుపు గౌను గుండె తడిని వత్తుకుంటూ ఊయలలో పాపని ఊరుకో బెట్టమని విడువలేక అమ్మకు అప్పగిస్తూ మరి ఏ బిడ్డకు తల్లి ఎడబాటు […]
Continue Reading
తడిలేని నవ్వు -లక్ష్మీ కందిమళ్ళ గరుక విలువ చేయని జీవితం ఎడారిలా మారిన గుండె గొంతులోనే ఆగిన మాటలు శాసిస్తున్న శాసనాల ఊబిలోఉక్కిరిబిక్కిరవుతూ… ఒక నిన్ను ఒక నన్ను తిరగవేస్తున్న చరిత్ర ఒక సూర్యోదయంతో ఒక చంద్రోదయంతో తప్పని జీవిత పయనం తడిలేని నవ్వుతో అలా… ***** కందిమళ్ళ లక్ష్మికర్నూలు గృహిణి సాహిత్యాభిలాష (చదవడం,రాయడం) ప్రవృత్తి: కవిత్వం రాయడం
Continue Reading
మేలుకొలుపు -రాజేశ్వరి రామాయణం ఆశల కావడి భారందేహపు విల్లును నిలువెల్లా విరిచేస్తుంటేవూహాల రంగుల సౌధంకళ్లెదుటే పెళ్లలుగా విరిగిపడుతుంటేనీకంటూ మిగిలిన ఓ క్షణంనిన్నిపుడు ప్రశ్నిస్తోంది నీదికాని కలల్ని మోసుకొనికాలాన్నంతా రెప్పలపై కూరుకొనిఎదురుపడ్డ ముళ్ళన్నిటినీ పూవులుగా పులుముకుంటూఆకలి దప్పులు తాగేశావ్ నువ్ విసిరేసిన విశ్రాంతి శాశ్వతంగా నిన్ను అక్కున చేర్చుకుంటున్న వేళబాసలు చేసిన బంధం బరువుగా నిట్టూరుస్తూప్రాణం పోసిన పాశం మేఘాల అంచున రంగుల లోకపు హంగులకు కావలి కాస్తోంది ఎప్పుడైనా కనీసం ఒక్కసారైనా నుసిగా మారే కర్పూరానికి వెలుగొక్కటే కాదు ఆసాంతం మసిచేసే గుణముందని తెలిపావానువ్వుగా మారిన […]
Continue Reading
గోదావరి- ఒక పయనం -ఎస్. జయ గోదావరి నవ్వుల గలగలలు కవ్విస్తుంటే వెంట వెళ్ళాం కాపలా కాసే భటుల్లా తెల్ల మబ్బుల గొడుగులు పట్టుకొని బారులు తీరిన ఆకుపచ్చని కొండలు దారంటా పరిచిన నురగల మల్లెలు చిన్ని చిన్ని సుడిగుండాలు నవ్వే గోదావరి బుగ్గల్లో సొట్టలు సన్నని సవ్వడితో అలలు మెలమెల్లగా విరిగిపడుతూ అంతలోనే కలిసిపోతూ గాజుపలకల్లా మెరిసిపోతూ కొండల అంచుల్లో అలలు ఆకుపచ్చని రంగులో తలుకులీనుతూ నవ్వుల పారిజాతాలు వెదజల్లుకుంటూ కాసేపు సుదీర్ఘాలోచనలతో మరికొంతసేపు […]
Continue Reading
యుద్ధం పుల్లింగమే -జయశ్రీ మువ్వా కాలాన్ని గుప్పిట పట్టి పంటి కింద్ర తొక్కిపట్టిఇదిగో ఇప్పుడిప్పుడే రెక్కల సవ్వడి గుర్తుపడుతున్నాం వెన్నెలను అద్దంలో ఒంపి తృప్తిపడుతున్నాంనక్షత్రాలను పెదాలపై అతికించుకునిఆనందంలోకి అడుగుపెడుతున్నాం నాలోనూ రక్తమే ప్రవహిస్తోందనిఆకశాన్ని అంగిట్లో దాచేస్తున్నాం రంగాలన్నీ రంగరించి గుటుక్కున మింగేస్తూపాదాలకు పరుగు నేర్పిస్తున్నాం శరీరం పై మచ్చలన్నీ మాయమైన సంతోషంలోకొత్త వలసపక్షులైరెక్కలు కూర్చుకున్నాం ఆదిమ నుంచి అంచలంచలుగా అందరూ ఎదుగుతూనే ఉన్నారునువ్వూ అతీతం కాదు నీ మత మౌఢ్యం మాత్రంఅదిగో పురిటిదుర్వాసన నుంచి ఇంకా శుద్ధి కాలేదుఅందమైన బలపాలు అరచేతి పలకలో అరిగే క్షణాలనొదిలినిప్పులు […]
Continue Reading
Unfinished art -సుభాషిణి తోట కాలం వాగులా సాగిపోతుంటుందినన్ను ఆగనియ్యదు సాగనియ్యదుక్షణ క్షణం కుదుపులే ఆ నీటి పయనానఒక్కటంటే ఒక్క మంచి జ్ఞాపకము మిగిలి ఉండదుమిగిలి ఉన్నవి అన్ని సగం వరకే సాగి ఏ రాతి ఘట్టానికో చిక్కుకొని ఆగిపోతాయ్..చిట్టడివి లో ఉంది ఆ వాగునేనొక పడవనుఅందులో అన్ని ఆలోచనల పుస్తకాలేఆత్రంగా ఉంటుంది జీవంచావు కేకలుచుట్టూఅరణ్యరోదన ల మధ్య నేనొక ఒంటరిగా మిగిలిపోతాపుస్తకం గాలి రెపరెపలకు తెరుచుకుంటుందిఅందులో ఇలా రాసి ఉంది…”O Death i cannot die”చాలు ఒక పదమో […]
Continue Reading
ఎంత బాగుందో! -శ్రీ సాహితి ఈ ముసురులో భలే చల్లావు నీ చూపును… అదును చూసి మొలకెత్తింది కవితగా అది నీ పెదాలకు చేరి సువాసనాలతో తీపి శబ్దలుగా సంచరిస్తుంటే ఎంత బాగుందో! ఎప్పుడో వ్రాసిన ఉత్తరం.. ఆమెను తలుస్తూ పోస్ట్ చేయడం మరిచాను. ఆలేస్యంగా ఆమెకందిన నా అక్షరాలు ఆమె నవ్వును వెంటనే తిరిగి పోస్ట్ చేశాయి. నా మాటను రాళ్లతో తరిమికొట్టావు… ప్రేమకొద్దీ పరిగెత్తాను.. గాయం మాయకుండానే మళ్లివచ్చాను మళ్ళీ తరమాలని చూశావు…కానీ నీ […]
Continue Reading
నువ్వు పరిచిన ముళ్లపానుపు -గట్టు రాధిక మోహన్ ఉదయాలను,రాత్రులను కట్టగట్టి నాకు నేనే అవుతూ నీ వాసన లేని ఓ కొత్త ప్రపంచంలో బతకాలనుకొని కరిగిపోయే రంగులను ముఖానికి అద్దుకొనికొన్ని నవ్వులని పూయిస్తాను. ఎందుకోగని… ఆ నవ్వులను చూసి కూడా నువ్వు అర్థంలేని చూపులతోపోలికల కోసం వెతుకుతుంటావుఅసూయ లోయలో పడిపోతూ ఉంటావు. సారూప్యం లేని ఆ చూపులకి…ఆ పోలికలకి…ఆ అసూయలకి…ఏం చెయ్యాలో తోచని నేను నాలోని నేనుతో కలిసి ఓ సారి పక్కున నవ్వుకుంటాను. కానీ…నవ్వులా కనబడే ఆ నవ్వులో ఎన్ని మేఘాలు నల్లటి దుప్పటిని కప్పుకొని దాక్కున్నాయనే రహస్యం నీకెప్పటికీ అంతుబట్టదు! ఇప్పుడు ఆ మేఘాల […]
Continue Reading
రంగు మబ్బులు -డా. శ్రీనాథ్ వాడపల్లి ఒక ఎనిమిది వసంతాల పూర్వం. ఓ చీకటి రాత్రి ఒక చైనీయుడు పారిస్ థియేటర్లో సంగీతం వాయిస్తూంటే పియానో మెట్ల మీంచి వచ్చిన కమ్మని కవిత్వంలో నువ్వెందుకు లేవు? మేఘాల మాటున దాక్కున్నావు కదూ !చీకటి నలుపులో పోల్చుకోలేక పోయాను ఇప్పటికైనా కనుక్కొన్నాను. మొత్తానికి నిన్ను రంగుల మబ్బులతో కలపగలిగాను. ***** డా. శ్రీనాథ్ వాడపల్లిSrinath Vadapalli, Born in Vizianagaram, Andhra Pradesh. Parents: Vadapalli Lakshminaraya Acharyulu, Seethamma. Phd in New Media, Masters in Printmaking, Bachelors in Painting. Presently working with the Educational Services Commission of New […]
Continue Reading
కళ్ళలో ఒక నది -గవిడి శ్రీనివాస్ కళ్ళలో ఒక నది ఒక చెట్టు ప్రవహించే కాలం ముడిపడుతుంటాయి . లోపలి మనిషి ఒక్క సారీ బహిర్గత మౌతుంటాడు. అంతర్ధానమౌతున్న విలువల ముందు జీవితాలు అనేక రూపాల్లో రాలుతున్నా కడగబడుతున్న క్షణాల్లో ఇంకో పార్శ్వముగా దివ్య రేఖలు అద్దుతుంటాయి . చెదిరిపోని ఊహలు గూళ్ళను నిర్మిస్తాయి . అల్లుకున్న తపనలు చిగురులు తొడుక్కుంటాయి . ఒక దాహం నది తీర్చినట్లు ఒక ఎండని చెట్టు ఆపినట్లు కాలం దొంతరల్లో ఒక ప్రయత్నం ఎన్నో కాంతుల్ని విసురుతుంది . శ్రమ ఉదయించడం లో విజయాలు తడుతుంటాయి. […]
Continue Reading
తప్పని తరింపు -చందలూరి నారాయణరావు రెపరెపలాడే చూపులే ఎగిసే కెరటాలు. మిణుకుమనే మాటలే దుమికే గుర్రాలు. అరిగిన ఎముకలనే ఆసరాగా బతికే ఆశ పాదాలను ములుకర్రతో అదిలించి ఇరుకు దారిలోనూ ఉరుకుపట్టిస్తుంది. ప్రకృతి చట్టానికి లోబడే వయసు వదర ముప్పులో చిక్కినా… లోపలి మనసులో గుండెల్లో కొండలు పేలినా దారి నడకల్ని కూల్చినా కొట్టుకుపోని జీవసంబంధానికి కొనఊపిరికి మిణుకుమిణుకులను ముడేసి ఆఖరి క్షణాలకు రెపరెపలను పెనేసి… ఉక్కుబంధంతో తెగినచోట తపన తాపడంతో తనువు తహతహలాడటం ప్రతి ఒక్కరి […]
Continue Reading
ఎంతైనా మగాడు మరి -కృపాకర్ పోతుల “మాధురిగారేనా” “అవునండీ మాధురినే మాట్లడుతున్నాను. మీరు…?” “మధూ నేనూ… చైతన్యని. గుర్తుపట్టేవా?” ‘చైతన్య’ అన్న మాట విన్న మాధురి కొన్ని క్షణాలపాటూ మాట్లాడకుండా మౌనంగా ఉండిపోయింది. ‘మధూ’ అన్న చైతన్య పిలుపు మళ్ళీ చెవిని పడ్డాక… “చైతన్య!!…అంటే…ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ … ఎమ్మే ఇంగ్లీష్ …?” అంటూ ఆగిపోయింది వాక్యం పూర్తిచెయ్యకుండా. “అవును మధూ. ద సేమ్ ఓల్డ్ చైతన్య. యువర్ చైతన్య. మరచిపోయుంటావనుకున్నాను మధూ. గుర్తుంచుకున్నందుకు చాలా థేంక్స్. ఇరవైఏళ్ళైపోలేదూ […]
Continue Reading
విముక్తి -మమత కొడిదెల మళ్లీ ఆట మొదలెట్టడమెందుకని అంటూనే ఇన్ని పల్లేరుగాయల్ని నువ్వు నా చేతుల్లో పోసినప్పుడు నొప్పికంటే ఎన్నో రెట్లు సంతోషాన్నిచ్చావని అబద్ధమే చెప్పాను. అయినా, నిజం చెప్పడానికి నాకు నువ్వు ఏమవుతావని? తడి ఆరిన కళ్ళ వెనుక ఆటలో నిన్ను గెలిపించి అబద్ధం నాకు మిగిల్చిన పొడిబారిన ఊదా రంగు పొరవి తప్ప? ఎర్ర రాతి కొండల వెంబడి దిక్కుతోచక తిరుగుతూ నా ప్రేమను కనుమలలో పాతిపెట్టేసిన ఆ క్షణంలోనేనా విముక్తి కోసం నువ్వు […]
Continue Reading
పద్మవ్యూహం -లక్ష్మీ కందిమళ్ళ అనగనగా ఒక కథముగింపు తెలీని కథ ఆ కథలో ఎన్నో విషయాలు న్యాయం, అన్యాయం సంతోషం, దుఃఖం స్వర్గం, నరకం ఇకఆ కథలోకి ప్రవేశించాక తిరిగి బయటికి వచ్చే దారి వుండదు అదో పద్మవ్యూహం అలా సాగుతూ వుంటుంది ఆ కథ చివరికి ఆ కథ ఎక్కడికి తీసుకెళ్ళుతుందో నీకు తెలీదు తెలుసుకునే అవకాశం వుండదు అందుకే అది ముగింపు తెలీని కథ. ***** కందిమళ్ళ లక్ష్మికర్నూలు గృహిణి సాహిత్యాభిలాష (చదవడం,రాయడం) ప్రవృత్తి: కవిత్వం రాయడం
Continue Reading
హథ్రాస్ -వసీరా సూర్యుడి తేజాన్ని మట్టిబలాన్ని చెమటలోని ప్రేమని తాగి పెరిగిన గోధుమ గింజ రక్త సిక్తమైంది చిన్నారి గోధుమ గింజ రక్తకన్నీరుతో తడిసి నేలలోకి వెళ్లపోయింది. నేల లోపల అణుప్రకంపనలు గంగాతీర మైదానాలు కంపిస్తున్నాయ్ కంకుల్లోని గింజలు నిప్పుల పాలుపోసుకుని గ్రెనేడ్లవుతున్నాయి కంకులు బులెట్లని కాస్తున్నాయి తరతరాలుగా నీదయిన నీ నేల రణరంగమవ్వడానికి సిద్ధమవుతోంది. విస్ఫోటించే నేల లోంచి కొత్త కాళిక ఆవిర్భవిస్తోంది. సత్యానికి నోరిచ్చేందుకు సహస్రబాహువుల్లో కొత్త ఆయుధాలు ధరించి పరపరా సరసరా నాలుకలు […]
Continue Reading
